Obraz mówi dużo o technice, w której powstał. Przez bardzo szybkie potraktowanie każdego fragmentu płótna powstały zarówno rzeczy zaplanowane jak i przypadkowe, Między nimi stawiam znak równości. Jedna może wyprzeć drugą i na odwrót, ale zawsze kontroluje to ja, To Masz.

Metafizyczny autoportret, który próbuje uchwycić dźwięki i wizję malarstwa. Zawsze zastanawiałem się ile malarstwa jest w malarstwie, a ile muzyki w muzyce. Nie da się rozważać obrazu, którego się nie zaczęło. Ulotność chwil i gestów składa się na bogactwo naszego wnętrza, które codziennie chce widzieć inny obraz. Każde spotkanie z obrazem i ze mną tworzy nową interpretację. Oprócz mnie jest na obrazie mój przyjaciel EMU TEMU. Nie chciał być plamą.

The painting shows much about a technique which was used in its creation. Both planned and coincidental things occurred due to treating each and every piece of canvas in a very fast way. They are equal to me. One can replace another but it is always me who controls it, To Masz (a word-play, Tomasz is a male name in Polish, nevertheless, separately, “to” means means “it” and “masz” means have” which sounds as if “you’ve got it”).

It is a metaphysical self-portrait, which tries to capture sounds and vision of painting. I have always wondered how much painting there is in painting and how much music there is in music. It is impossible to contemplate a painting that one has not begun yet. The evanescence of moments and gestures constitutes our abundant inside that wants to see a different painting/view every day. Each encounter with the painting and with me creates a new interpretation. Apart from me, there is my friend EMU TEMU ( it rhymes in Polish, emu is an animal, “temu” means “it” as an answer for a question “whom?”) in the painting. He did not want to be a spot.