Jest to jedna cześć z tryptyku jaki powstał. Całość projektu była poświęcona alegorii o odczuwaniu rytmu dnia/doby. Cały świat kręci się wokół ustalonego porządku 24h nocy i dnia. Podczas izolacji kiedy zamknąłem się na kilka miesięcy w pracowni zacząłem zauważać jak naturalnie zwykły ustalony podział przestaje działać. Wówczas odkryłem że moj tryb ma trzy pory dnia dzień, noc, poranek i jak każdy z tych momentów przynosi inne oczekiwania i jak przenosi mnie w inne wewnętrzne dialogi. Każdy istotny nie do ominięcia i zawsze oczekiwany.
Ten fragment jest poświęcony porankom, momentom zmęczenia a jednak świadomego przywitania się z tym co nowe, kompilacja tych odczuć wprowadza widza w pewną magię temperatury która rozbudza i prowadzi do działania i refleksji. Poranek to cisza w wyzwaniu która ma rozwijać wątpliwości.